Dirk Pauwels
Pure beauty does not yield that easily, and the instantaneously consumable often has little to offer.
Apart from the intrinsic purity from which Liquid Times arose and without actually mentioning its mysterious beauty, one can only conclude that artist Stéphanie Leblon is not just guiding us: the essence of this three-part piece cannot be apprehended at a glance, cannot be absorbed in an instance. It is a complex pictorial score whose content reveals itself only partially, provided one takes the time and stillness to discover it.
True art does not give away her secrets that easily and asks more questions than the answers people think they can formulate do. If art does not trigger thought, it disappoints. Stéphanie Leblon’s work literally comes into being from that decisive vantage point. Liquid Times is an adventure without a plot, depicted with precision. Lines, shapes, curves and cavities – constructed with unimaginable elegance in a complex, undulating landscape – force us to take on the role of observer rather than that of artistic consumer.
Besides the artist’s substantive and artistic intentions, the work of art is not complete without the piercing eye of the beholder: Liquid Times invites and even insists on carrying out that visual quest from which one can gradually construct a personal story. Leblon’s compositions, seemingly abstract at first glance, have been built up with an economical use of colour and meticulously meandering lines. Deep inside there are illusionary human and animal presences to unravel, not unlike discovering accidental figurations in passing clouds. Obviously, it’s not that straightforward: Stéphanie constructed the work carefully and thoughtfully into three long, whimsical images that seemingly form a whole, but hide a different story in their own right. This manifests itself in the manner the three works both relate to each other and differentiate themselves from the others. Herein lies the strength of this pictorial adventure Leblon is taking us on, straight into the world she constructed meticulously and with great mastery. Pure beauty does not yield that easily, and the instantaneously consumable often has little to offer. Perhaps that’s the reason that the most sublime feature of Liquid Times – besides its purely artistic quality – is its ability to encourage us to be ferociously vigilant. Stéphanie Leblon’s manner of luring us into her world, nearing the fairylike, harbours the essence of beauty. Because the most beautiful things are not those that are set in stone, but those that get carried away by the current like a dance.
Liquid Times
Los van de intrinsieke puurheid van waaruit Liquid Times tot stand is gekomen en zonder de mysterieuze schoonheid ervan te benoemen, kan je niet anders dan vaststellen dat kunstenaar Stephanie Leblon je niet zomaar bij de hand neemt: de wezenlijke betekenis van dit driedelige werk laat zich niet in één oogopslag vangen, is niet onmiddellijk absorbeerbaar. Het is een complexe picturale partituur waarvan de inhoud zich slechts gedeeltelijk prijsgeeft, op voorwaarde dat men rust en tijd neemt om ze te ontdekken.
Ware kunst laat zich niet snel ontrafelen en stelt meer vragen dan de antwoorden die men denkt te kunnen formuleren. Als kunst niet tot nadenken stemt, stelt ze teleur. Het is precies vanuit deze gedachte dat het werk van Stephanie Leblon ontstaat.
Liquid Times is een met precisie in beeld gebracht plotloos avontuur. Lijnen, vormen, curven en holtes – met onvoorstelbare elegantie geconstrueerd in een complex golvend landschap – dwingen ons ertoe eerder de rol op te nemen van observator dan die van artistiek consument.
Los van de persoonlijke inhoudelijke en artistieke intenties van de kunstenaar, is het kunstwerk niet compleet zonder het binnendringende oog van de (be)kijker: Liquid Times nodigt ook en vooral uit tot een visuele zoektocht van waaruit men gaandeweg zijn eigen verhaal kan construeren.
Pure schoonheid geeft zich niet zo gemakkelijk prijs, en het onmiddellijk consumeerbare heeft vaak weinig te vertellen
Binnen de op het eerste gezicht abstracte structuur – vormgegeven met zuinig kleurgebruik en secuur meanderend lijnenspel – kan je de illusionaire aanwezigheid van menselijke en dierlijke vormen ontwaren, zoals je in voorbijdrijvende wolken toevallige figuraties kan ontdekken. Maar zo eenvoudig is het natuurlijk niet: Stephanie Leblon heeft het werk nauwgezet en doordacht geconstrueerd in drie lange grillige beelden die schijnbaar een geheel vormen maar ook elk op zich een ander verhaal verbergen. Dat vertaalt zich in de wijze waarop de drie werken zich zowel tot elkaar verhouden als dat ze zich onderscheiden. En het is precies daarin dat de kracht ligt van dit picturale avontuur waartoe Stephanie ons meevoert in haar wereld die ze met meesterschap minutieus tot stand bracht.
Pure schoonheid geeft zich niet zo gemakkelijk prijs, en het onmiddellijk consumeerbare heeft vaak weinig te vertellen. Net daarom is misschien wel het meest sublieme van Liquid Times – los van de pure artistieke kwaliteit – dat het werk ons aanspoort tot scherpe opmerkzaamheid. En in de manier waarop Stephanie Leblon ons meelokt in haar wereld, waarin het sprookjesachtige niet ver weg is, verbergt zich de wezenlijke schoonheid. Want de mooiste dingen zijn niet deze die als een paal boven water staan maar deze die als een dans door de wind worden meegedragen.